Sprookjesachtig Ravello: Villa Rufolo

Een tijdje geleden schreef ik over Ravello, met de toezegging om nog een keer apart terug te komen op de wonderbaarlijke villa’s en tuinen die het stadje rijk is. Beloofd is beloofd, dus ik neem je dit keer mee naar Villa Rufolo. Die andere bezienswaardigheid, Villa Cimbrone, komt in een volgend verhaal aan bod.

Bij villa en tuinen denk je aan een landelijke ligging, aan buitengebied. Villa Rufolo echter ligt midden in Ravello, nota bene pal naast de dom. Een ongewone situering dus, en dat heeft alles te maken met de ontstaansgeschiedenis van het complex.

Links de dom, rechts de Torre d'ingresso naar Villa Rufolo

Misschien ligt het aan mij, maar bij het ronddwalen door en tussen de gebouwen van de villa krijg je in eerste instantie de indruk dat ze er tamelijk recent neergezet zijn, opgetrokken in retro-stijlen. Een soort Efteling, zeg maar. Niets is echter minder waar: alles wat je ziet is – weliswaar gerestaureerd – authentiek. De villa werd begin 13e eeuw gebouwd door de rijke en machtige familie Rufolo. Misschien is hij zelfs nog ouder. In ieder geval verklaart deze oorsprong de ligging in de stad: het was gewoon hun residentie hier.

Een zware middeleeuwse toren met een spitsboogvormige ingang biedt entree tot het domein. Binnen vind je beelden die symbolisch de Carità (naastenliefde) en de Ospitalità (gastvrijheid) weergeven.

Een laan brengt je naar een andere toren, de Torre Maggiore, die met een hoogte van dertig meter getuigt van het aanzien van de familie Rufolo. Sinds 2017 is de toren ingericht als museum. Boven geniet je van een prachtig uitzicht over de stad en de kust.

Bij de toren ligt ook het zogenaamde klooster, dat met zijn bogen, zuilengalerijen en decoraties een wonderlijk voorbeeld vormt van de Arabisch-Normandische stijl die je vooral ook op Sicilië aantreft.

Voorbij de Torre Maggiore liggen de terrassen die uitzien over de Golf van Salerno. Dit is ook de plek die geldt als een van de meest markante van heel Italië: hier ontvouwt zich tegen de achtergrond van de blauwe zee het betoverende tafereel met de pijnboom en het kerkje van de Annunziata als decorstukken. Het kan haast niet anders of je hebt de iconische foto’s van dit panorama ooit gezien. Gezegd moet wel worden, dat foto’s het nooit halen bij de werkelijkheid. Die is onvergetelijk.

Overal in de gebouwen en in de tuinen tref je kunstvoorwerpen aan, die stuk voor stuk buitengewoon gelukkig gekozen zijn en een harmonieus geheel met hun omgeving of achtergrond vormen.

De familie Rufolo kwam aan het eind van de 13e eeuw in zwaar weer, toen het partij koos tegen het Franse huis van Anjou, dat zich meester maakte van Zuid-Italië. Hun fraaie domein kwam achtereenvolgens in handen van diverse andere families in Ravello.

Halverwege de 19e eeuw werd het inmiddels totaal vervallen complex gekocht door een Schotse Lord, Francis Nevile Reid. Deze restaureerde de gebouwen en liet de tuinen opnieuw aanleggen. Ter herinnering aan een bezoek van de componist Richard Wagner in 1880 aan Ravello (hij werkte hier aan zijn Parsifal) werden de terrastuinen van Villa Rufolo in later jaren bestemd tot podium voor het Ravello Festival, dat uitgroeide tot een van de bekendste van Italië. Tegenwoordig is het domein niet meer in particuliere handen, maar wordt het beheerd door de Fondazione Ravello.

Een volgende keer treffen we elkaar opnieuw in Ravello, bij villa Cimbrone. Ciao!

Fotocredits:

foto 7: Mentnafunangann, Wikimedia

foto 23: Berthold Werner, Wikimedia

alle overige foto's: eigen werk